VAARWEL USA !!
Route van San Francisco naar Los Angeles:
Met de ferry naar Oakland en vandaar, stevig klimmend naar Walnut Creek, Stockton, Sonora, Buck Meadows (Groveland) . Door het westelijk deel van Yosemite Park naar El Portal, vervolgens naar Mariposa, Merced, Santa Nella, Hollister en Monterey.
Genietend van de 17 miles ride rondom Monterey Peninsula, via Big Sur, Ragged Point, San Luis Obispo, Santa Maria en Santa Barbara op naar Los Angeles, nog twee etappes langs de kust over Malibu en Santa Monica.
Impressie van een paar dagen fietsen:
Vanuit SF via Walnut Creek - stevige klim na de ferry naar Oakland met als beloning fraai uitzicht over San Francisco Bay - naar Stockton. Die etappe leek wel door Nederland, hartstikke vlak met dijken en ... rugwindje! Langzamerhand de heuvels/bergen in via Sonora en Groveland (Buck Meadows).. een technisch lastige afdaling, zo steil dat Angela het bijna in de broek deed, naar het dal van de Tuolumne River Canyon, zo'n 350 m hoogteverschil met >10% over een zeer bochtige, slecht geasfalteerde weg! En daarna weer omhoog, even steil alleen wat langer (ca. 6 km) en zweten! Weer ouderwets warm in het binnenland, > 25 C. De lange klim de volgende dag naar de ingang van het Yosemite National Park was schitterend, maar ook zweetwerk, gelukkig weinig verkeer en een goede shoulder. Binnen het park naar het hoogste punt op weg naar Yosemite Valley, iets meer dan 1800 m hoog. Toch een klim van ca. 1100 m. Yosemite is precies zoals de plaatjes en de folders beloven, overdonderend door z'n massieve bergwanden, die hoog boven de dalen vrijwel loodrecht op je neerzien. Geweldig weer gehad, en met verbazing gekeken (verrekijker) naar klimmers op 1500 m hoog langs de steile wand van El Capitan, een van de hoogtepunten van Yosemite Valley. Niets voor Angela.. en mij! Twee dagen overnacht in El Portal, prima hotel met spa en keukentje, net buiten het park.
Gisteren naar Mariposa gereden, eerst zo'n 30 km. langs de Merced River - een omlegging via twee noodbruggen en de andere oever met nieuw aangelegde weg vanwege een landslide dit voorjaar, wat een massa stenen is daar naar beneden gekomen - en daarna weer stevig klimmen (6 km met >7 %) naar Mariposa. Vandaag een wat saaie rit door een dor, heuvelachtig landschap met wat klimmen en iets meer dalen en .. vlak voor Merced een reeds geplukte perzikenboomgaard! "He, d'r hangen er nog wat .. zullen we?? Ja, gewoon doen" en .... heerlijk een stuk of 6 geplukt met als resultaat .. twee lekke banden vanwege de doornen vlak langs de weg en de boomgaard.. HIJ straft onmiddelijk, zeker in de USA! En wat te denken van onze "vriend" , zo genoemd door onze Curacaose buurman (even ertussendoor, net bij CNN kunnen meegenieten van diens optreden). In Merced bij ons hotelletje (Travel Lodge, kingsize voor $ 45!) brak een van de remkabels van Angela! Hebben dat inmiddels verholpen bij een fietsenmaker op ca. 5 km. afstand en op de terugweg zitten wij nu driftig achter de computer jullie op de hoogte te houden. Tijd zit er bijna op, houden jullie op de hoogte! Op naar Monterey voor de laatste ruk naar LA!
En terug bij ons hotelltje..wederom een lekke band..stukje glas! Heerlijke perziken waren het wel!
Terug aan de kust bij Monterey heerlijk relaxed driekwart rond het schiereiland naar Carmel gepedeld, even de "mission" daar bekeken. In Californie tref je veel van deze "rustplaatsen voor reizigers" aan, in navolging op de (katholieke) Spaanse/Mexicaanse missions van enkele honderden jaren geleden. In Santa Nella, vlak na Merced, hebben wij overnacht in een dergelijke "mission" (nu onderdeel van een hotelketen), doet erg Spaans aan.
De route vanaf Carmel, via Big Sur, Ragged Point en San Luis Obispo naar Santa Maria is een grote aaneenschakeling van fraaie zeegezichten, bergmassieven in het binnenland met diepe kloven tot aan de Pacific - dus dalen en klimmen bij elke passage van riviertjes en creeks. En in stilte genieten van al het (sea)wildlife, elke dag weer. Seals, sea lions, seaotters - wat een leuke rakkers, soms op hun rug zwemmend en zigzaggend door het zeewier - elephant seals, Californian condors, pelikanen, herten, kudden Elk (wat grovere soort hert), veel roofvogels, met name ospreys, af en toe een slang(etje) en veel ground squirrels.
Vooral de elkaar bevechtende jonge elephant seals en hun geblaf was voor ons iets apart!
Via binnendoorwegen - meer klimwerk, weinig verkeer, veel groente/fruit en wiijngaarden, alles mogelijk via irrigatie - door de vallei tussen het San Rafael en Santa Ynez gebergten naar Santa Barbara, een bekende, voor ons gevoel levendige badplaats op twee dagen fietsen van LA.
Via Santa Monica, langs de kustweg en lange zandstranden en zelfs vele kilometers over een fietspad op het strand, langs Venice en weer klimmend naar Palo Verdes (gebergte ten westen van Long Beach, onze bestemming voor de afvaart naar NZ) , onder een lekker zonnetje (20C) en een briesje uit zee naar San Pedro, ten westen van de terminals voor de containerschepen. Had Angela ooit gedacht dat we op deze wijze Canada en de USA zouden "bedwingen"!
Met enige weemoed zeggen we de Nieuwe Wereld vaarwel!
SAMENVATTING USA-EAST/CANADA/USA-WEST
Fietstechnisch nauwelijks problemen gehad. In totaal acht lekke banden op een totaal van (2x) bijna 13.000 km, een paar vervangen remblokjes, twee nieuwe achterbanden, een nieuwe remkabel, niet slecht.
Weersomstandigheden zijn ons zeer gezind geweest, nauwelijks de gevreesde westenwind in Canada gehad, zeven regendagen (inclusief een pietsje sneeuw en hagel rondom Lake Superior), en dat op 142 fietsdagen! Eerlijkshalve moeten we wel vermelden dat we zeker drie dagen "hebben uitgeslapen" vanwege slecht weer.
Ontmoetingen met collega-fietsers waren er niet veel, relatief de meeste aan de westkust van de USA. De leukste toch met de echte trekkers die we in Manitoba/Saskatchewan/Alberta en langs de Pacific-kust tegenkwamen. Ook wereldreizigers die o.a. van Alaska naar Patagonie/Argentinie fietsten.
Highlights:
De Pacific-kusten van net name Oregon en Californie vanwege de grote variatie in landschap, vergezichten, aanwezigheid van velerlei wildlife en Redwood Parks en de immer fascinerend grillige kustlijn.
De Icefield Parkway in Banff en Jasper National Parks, vooral vanwege de views vanuit de brede dalen tussen al die bergkastelen.
Het Yosemite Park, en de YosemiteValley, met die massieve bergwanden die je vanuit de smalle valley "over je waken", zeer indrukwekkend.
Riding Mountain National Park in Manitoba om de rust, de fraaie vergezichten en de verrassende ligging in een min of meer vlak landschap.
De Niagara Falls als een bijzonder natuurverschijnsel, niet zozeer uniek als wel groots in zijn soort, met de Horseshoe Fall aan de Canadese kant als uitschieter.
Vanaf 8 oktober op zee, richting Nieuw Zeeland!
Met de ferry naar Oakland en vandaar, stevig klimmend naar Walnut Creek, Stockton, Sonora, Buck Meadows (Groveland) . Door het westelijk deel van Yosemite Park naar El Portal, vervolgens naar Mariposa, Merced, Santa Nella, Hollister en Monterey.
Genietend van de 17 miles ride rondom Monterey Peninsula, via Big Sur, Ragged Point, San Luis Obispo, Santa Maria en Santa Barbara op naar Los Angeles, nog twee etappes langs de kust over Malibu en Santa Monica.
Impressie van een paar dagen fietsen:
Vanuit SF via Walnut Creek - stevige klim na de ferry naar Oakland met als beloning fraai uitzicht over San Francisco Bay - naar Stockton. Die etappe leek wel door Nederland, hartstikke vlak met dijken en ... rugwindje! Langzamerhand de heuvels/bergen in via Sonora en Groveland (Buck Meadows).. een technisch lastige afdaling, zo steil dat Angela het bijna in de broek deed, naar het dal van de Tuolumne River Canyon, zo'n 350 m hoogteverschil met >10% over een zeer bochtige, slecht geasfalteerde weg! En daarna weer omhoog, even steil alleen wat langer (ca. 6 km) en zweten! Weer ouderwets warm in het binnenland, > 25 C. De lange klim de volgende dag naar de ingang van het Yosemite National Park was schitterend, maar ook zweetwerk, gelukkig weinig verkeer en een goede shoulder. Binnen het park naar het hoogste punt op weg naar Yosemite Valley, iets meer dan 1800 m hoog. Toch een klim van ca. 1100 m. Yosemite is precies zoals de plaatjes en de folders beloven, overdonderend door z'n massieve bergwanden, die hoog boven de dalen vrijwel loodrecht op je neerzien. Geweldig weer gehad, en met verbazing gekeken (verrekijker) naar klimmers op 1500 m hoog langs de steile wand van El Capitan, een van de hoogtepunten van Yosemite Valley. Niets voor Angela.. en mij! Twee dagen overnacht in El Portal, prima hotel met spa en keukentje, net buiten het park.
Gisteren naar Mariposa gereden, eerst zo'n 30 km. langs de Merced River - een omlegging via twee noodbruggen en de andere oever met nieuw aangelegde weg vanwege een landslide dit voorjaar, wat een massa stenen is daar naar beneden gekomen - en daarna weer stevig klimmen (6 km met >7 %) naar Mariposa. Vandaag een wat saaie rit door een dor, heuvelachtig landschap met wat klimmen en iets meer dalen en .. vlak voor Merced een reeds geplukte perzikenboomgaard! "He, d'r hangen er nog wat .. zullen we?? Ja, gewoon doen" en .... heerlijk een stuk of 6 geplukt met als resultaat .. twee lekke banden vanwege de doornen vlak langs de weg en de boomgaard.. HIJ straft onmiddelijk, zeker in de USA! En wat te denken van onze "vriend" , zo genoemd door onze Curacaose buurman (even ertussendoor, net bij CNN kunnen meegenieten van diens optreden). In Merced bij ons hotelletje (Travel Lodge, kingsize voor $ 45!) brak een van de remkabels van Angela! Hebben dat inmiddels verholpen bij een fietsenmaker op ca. 5 km. afstand en op de terugweg zitten wij nu driftig achter de computer jullie op de hoogte te houden. Tijd zit er bijna op, houden jullie op de hoogte! Op naar Monterey voor de laatste ruk naar LA!
En terug bij ons hotelltje..wederom een lekke band..stukje glas! Heerlijke perziken waren het wel!
Terug aan de kust bij Monterey heerlijk relaxed driekwart rond het schiereiland naar Carmel gepedeld, even de "mission" daar bekeken. In Californie tref je veel van deze "rustplaatsen voor reizigers" aan, in navolging op de (katholieke) Spaanse/Mexicaanse missions van enkele honderden jaren geleden. In Santa Nella, vlak na Merced, hebben wij overnacht in een dergelijke "mission" (nu onderdeel van een hotelketen), doet erg Spaans aan.
De route vanaf Carmel, via Big Sur, Ragged Point en San Luis Obispo naar Santa Maria is een grote aaneenschakeling van fraaie zeegezichten, bergmassieven in het binnenland met diepe kloven tot aan de Pacific - dus dalen en klimmen bij elke passage van riviertjes en creeks. En in stilte genieten van al het (sea)wildlife, elke dag weer. Seals, sea lions, seaotters - wat een leuke rakkers, soms op hun rug zwemmend en zigzaggend door het zeewier - elephant seals, Californian condors, pelikanen, herten, kudden Elk (wat grovere soort hert), veel roofvogels, met name ospreys, af en toe een slang(etje) en veel ground squirrels.
Vooral de elkaar bevechtende jonge elephant seals en hun geblaf was voor ons iets apart!
Via binnendoorwegen - meer klimwerk, weinig verkeer, veel groente/fruit en wiijngaarden, alles mogelijk via irrigatie - door de vallei tussen het San Rafael en Santa Ynez gebergten naar Santa Barbara, een bekende, voor ons gevoel levendige badplaats op twee dagen fietsen van LA.
Via Santa Monica, langs de kustweg en lange zandstranden en zelfs vele kilometers over een fietspad op het strand, langs Venice en weer klimmend naar Palo Verdes (gebergte ten westen van Long Beach, onze bestemming voor de afvaart naar NZ) , onder een lekker zonnetje (20C) en een briesje uit zee naar San Pedro, ten westen van de terminals voor de containerschepen. Had Angela ooit gedacht dat we op deze wijze Canada en de USA zouden "bedwingen"!
Met enige weemoed zeggen we de Nieuwe Wereld vaarwel!
SAMENVATTING USA-EAST/CANADA/USA-WEST
Fietstechnisch nauwelijks problemen gehad. In totaal acht lekke banden op een totaal van (2x) bijna 13.000 km, een paar vervangen remblokjes, twee nieuwe achterbanden, een nieuwe remkabel, niet slecht.
Weersomstandigheden zijn ons zeer gezind geweest, nauwelijks de gevreesde westenwind in Canada gehad, zeven regendagen (inclusief een pietsje sneeuw en hagel rondom Lake Superior), en dat op 142 fietsdagen! Eerlijkshalve moeten we wel vermelden dat we zeker drie dagen "hebben uitgeslapen" vanwege slecht weer.
Ontmoetingen met collega-fietsers waren er niet veel, relatief de meeste aan de westkust van de USA. De leukste toch met de echte trekkers die we in Manitoba/Saskatchewan/Alberta en langs de Pacific-kust tegenkwamen. Ook wereldreizigers die o.a. van Alaska naar Patagonie/Argentinie fietsten.
Highlights:
De Pacific-kusten van net name Oregon en Californie vanwege de grote variatie in landschap, vergezichten, aanwezigheid van velerlei wildlife en Redwood Parks en de immer fascinerend grillige kustlijn.
De Icefield Parkway in Banff en Jasper National Parks, vooral vanwege de views vanuit de brede dalen tussen al die bergkastelen.
Het Yosemite Park, en de YosemiteValley, met die massieve bergwanden die je vanuit de smalle valley "over je waken", zeer indrukwekkend.
Riding Mountain National Park in Manitoba om de rust, de fraaie vergezichten en de verrassende ligging in een min of meer vlak landschap.
De Niagara Falls als een bijzonder natuurverschijnsel, niet zozeer uniek als wel groots in zijn soort, met de Horseshoe Fall aan de Canadese kant als uitschieter.
Vanaf 8 oktober op zee, richting Nieuw Zeeland!
posted by Angela and Erik @ 9:41 PM
5 comments
