THAILAND II

Period: 3/3/2007 - 13/3/2007

Stages: From Chiang Mai by nighttrain to Ayutthaya, onward to Bangkok, by nighttrain to Surat Thani and from there to Phangnga, Phuket, by ferry to Krabi, Pak Meng, Ko Sukon and, from Thung Wa a minitruck to the Malaysian border.

In Thailand we just biked 15 days, total distance including local touring 1,450 km. Daily average 85 km.

English summary: see below

Verder naar het zuiden, via Ayutthaya en Bangkok, konden we wat meer genieten van de natuur, maar het bleef vochtig en heet!

Het reizen per openbaar vervoer is redelijk te doen, maar wij ervaren wel onze beperkingen: inladen in een goederenwagon die net buiten het perron staat (slepen met bagage/boven je hoofd inladen/toekijkend Thais spoorwegpersoneel), opletten waar je fiets wordt "gestald" (bescherming/vastgesjord) en dan maar hopen dat er onderweg niets mee gebeurd. Soms vind je je eigendommen volledig ingebouwd weer terug, en dan zijn kleine beschadigingen al "gelukkig, niet meer dan dat".


In Ayutthaya hebben we heel vroeg - 06.30 u - de historische, oude hoofdstad bezocht. Geen enkele toerist, wel veel "Angela's vriendjes". Op de fiets, relatief koel (ca. 24C), heerlijk rustig een aantal wats (tempels) en de grand palace bekeken. Wat een verschil met de naochtend: druk met toeristen, veel "tourolifanten" bij de belangrijkste wats.

Via een dag Bangkok (treinen die ook fietsen kunnen vervoeren rijden alleen 's nachts) in de zeer vroege ochtend vanaf Surat Thani - ver in het zuiden van Thailand - op weg naar Phuket.


Langs een National Park, met wat klimmen en dalen en aan beide kanten veel oliepalm/rubberplantages zijn we bij toeval, 5 km buiten Phangnga, in een zeer luxe resort terechtgekomen. Eigen zwembad (4x8) buiten, met aan de lange zijde ons dagverblijf en aan de korte zijde het slaapvertrek met annex sanitaire hoek in de open lucht. Veel te luxe voor ons, maar verder weinig alternatiefs, en goed afgedongen op een veel te hoge vraagprijs. Hoewel in beetje afgezonderd lag het resort schitterend tegen de achtergrond van hoge kalksteenformaties.
In Phuket Town twee dagen in een splinternieuw appartementenhotel ovenacht; een dag hebben we besteed met rondfietsen over het schiereiland en langs de diverse standen. Niet ons paradijs, enkele stranden vier/vijf rijen dik de strandstoelen, veel te druk. Van de tsunami-schade niet veel meer te merken, maar na ons bezoek aan de kleinere stranden en op Ko Phi Phi - op weg naar Krabi - is ons wel duidelijk geworden dat veel mensen toendertijd, bij het naderen van die vloedgolf, geen enkele kans hadden.
Soms bedragen de afstanden tot de "tsunami-veilige" gebieden wel drie kilometer.


Bij Pak Meng heerlijk kunnen genieten van een fraaie zonsonder/-opgang, direct aan zee. Jammer dat de zee daar niet uitnodigde om te gaan zwemmen, te vlak en niet mooi schoon. Op Sukon Island (Ko) wel genoten van twee dagen strandleven, wat rondfietsen over het eilandje en wat gekayakt met een van de andere toeristen.

De laatste etappe in Thailand maar gedeeltelijk per fiets gedaan, vanaf Thung Wa nog zo'n 60km. een mini-truck georganiseerd richting Satun, waar we de ferry naar Pulau Langkawi/Maleisie hebben genomen.

Thailand, voor ons "fietsers" te heet en te vochtig om echt van het fietsen en de natuur te kunnen genieten, wel een ervaring op zich. Ook de natuur langs de door ons gereden etappes was op enkele uitzonderingen na niet echt "geweldig". Maar ... veel enthousiaste mensen langs de wegen, vriendelijk en behulpzaam voorzover mogelijk: .... dan wreekt zich het niet Thais kunnen spreken! Dat hebben we als een groot gemis gevoeld, vergeleken met de Engelstalige landen, het contact met de locale bevolking. Het is helaas niet anders!


English summary
For stages see above

Onward, on our way to the south via Ayutthaya and Bangkok, nature looked more attractive but wheatherconditions still the same: hot and high humidity.

In general travelling by public transport isn't that bad, but carrying two loaded bikes into the luggage section wasn't always a pace of cake! Sometimes we had to climb down in order to reach that section, while trainpersonnel just was watching how we had to struggle to get our bikes and luggage in.
Stowing and protection of the bikes was another thing: I often did it myself, specially to protect gears and brakes. And at the end of the (train)trip: hopefully not too much damage!

Ayutthaya, one of the former capitals of Thailand, was quite interesting with all its "wats" (temples) and the grand palace. We arrived there in the very early morning so we had lots of time to see the various highlights in an easy way.

From Bangkok we took the nighttrain to Surat Thani, some 230 km. northeast of Phuket. Straight after sunrise we started for our stage to Phangnga, rather attractive because of the rolling landscape, oilpalm and rubbertree plantages. By accident we arrived at a great resort, just outside of Phangnga: far too luxurieus but with some "never pay retail" we could bring down the cost to a reasonable level. Our own swimming pool (4x8 m), seperate building for living and bedroom/bathroom and a striving environment, with magnificent views on the surrounding limestone mountains.
In Phuket we spent an extra day to bike around the beaches and through the hills. Great views, but too busy on the famous beaches of Phuket. Hardly any sign of the tsunami damage; passing by the smaller beaches and later on on Phi Phi Island and near Pak Meng we did realise that most of the people being there on the beaches really didn't had any chance to escape from that disaster. Escape routes sometimes showed a distance of more than 3 km!


At Pak Meng and on Su Kon Island we had some "relax" time: swimming, kayaking, no early morning bikestarts and beers in the afternoon and evening.
From Su Kon Island we drove to Thung Wa, where we arranged a minitruck that brought us straight to Satun and the ferry to Pulau Langkawi/Malaysia.

Thailand: to be honest for us too hot and too humid to enjoy biking. But enriched with another experience, we did enjoy the enthousiasme of the local people, lots of kids and many fellow (motor)bikers applauded, shouted and tried to help us the best they could. At those moments we felt the lack of knowledge of the Thai language as a great "missing item", not able to talk and shat with the locals. A real pity!