TASSIE!

Period: 8/1/2007 t/m 21/1/2007

For the English summary, see below


Stages: Melbourne-Devonport (Tasmania) by "Spirit of Tasmania (10 hrs. by ferry), and then a kind of roundtrip anti-clockwise back to Devonport.
Devonport, Waratah, Queenstown, Derwent Bridge, Hamilton, Otago Bay/Hobart, Orford, Bicheno, Coles Bay/Bicheno, St. Helens, Scottsdale and via Launceston back to Devonport. Daily average 92 km. in total on Tasmania some 1,100 km)

Tasmanie, "Tassie" for Aussies, was voor ons een van die bestemmingen waar we echt al lang van tevoren naar uitkeken. Van vele (fiets)kanten hadden we vernomen dat het een fantastische ervaring zou worden en dat is ook gebleken!
Bijzonder rustige wegen, in het binnenland een prachtige, ongerepte natuur waarvan we, op de fiets en dus beperkt in onze reikwijdte, in feite maar een heel klein stukje hebben kunnen "proeven en ruiken". De vele natuurparken, enkele zelfs onder de vleugels van de "World Heritage Area's", zijn vrijwel uitsluitend toegankelijk via gravelwegen, niet veel (gemotoriseerd) verkeer, dus een paradijs voor hikers en kayakers!

Tasmanie, anderhalf keer zo groot als Nederland met amper een half miljoen inwoners, wordt in het westen nauwelijks bewoond, de bevolking concentreert zich in groter Hobart (circa 50%!) en in mindere mate in Launceston, de tweede stad van Tassie.

Weer veel klimwerk, prima temperatuur met slechts twee keer een warme (richting 30 C) dag, en een paar dagen wat miezerregen. Onderweg aan de oostkust nog vele kilometers "bushfire" gebied gepasseerd, was nog goed te ruiken en uiteraard te zien.

Wildlife bestond voor ons, uitsluitend gebaseerd op overdag fietsen, uit vele vogelsoorten, mierenegels - veel groter dan de egels die we in Nederland hebben gezien - een tweetal penguins aan de Oostkust (bij kunstlicht 's avonds om 22.00 u) en die vele dode possums, tasmanian devils en wallabies langs de weg. Ook hier speelt het wildlife zich hoofdzakelijk 's nachts af!

De mierenegel, als een eierleggend zoogdier heel apart en alleen voorkomend in Oost-Australie, Tasmanie en N-Guinea, konden we zeer dicht naderen omdat het dier rondsnuffelde op "bushfire land" en ons niet kon ruiken. En daar is een encyclopedie goed voor: binnen de orde der zoogdieren naaste familie van het vogelbekdier. Graag hadden we die laatste ook gezien, maar helaas...niet gelukt.

Leuke ontmoetingen gehad met fietsers en lokale bevolking. Bij Derwent Bridge, echt een gat in het binnenland net buiten Cradle Mountain Lake St. Clair NP, ontmoetten wij een stel hikers uit Otago/Hobart. Tien dagen trekken door de forest, rugzak, proviand, water uit de creeks en overleven! Dat soort werk! Kwamen net terug van een kayaktocht over Lake St. Clair, voor hen hun eerste echte trektocht per kayak.
Cathy en larry zochten spontaan contact met ons, ze hadden ons zien "worstelen" in de beklimming van een van die lange hellingen tussen Queenstown en Derwent Bridge en waren benieuwd naar die "bikers".

Twee dagen later stonden wij op Mt. Wellington, 1270 m. hoog boven Hobart, van een fraai uitzicht over de hoofdstad te genieten. Met de 4WD 20 km. klimmen, zo brachten Cathy en Larry ons naar dat mooie uitzichtpunt. Zij wonen net buiten Hobart, aan de Derwent River, op "slechts" 1,4 acre grond, waar wij een reuze gezellige avond genoten en een heerlijke slaapplaats vonden!

Toch veel te kort op Tasmanie gefietst, had wel een week bij gekund. Maar ja, paste niet meer in de planning. En de ferry was al geboekt, eigenlijk geeft reizen op de bonnefooi (Herman, waar komt die uitdrukking vandaan?) je de "echte" vrijheid! De "Great Ocean Road" tussen Melbourne en Adelaide wacht, en daarna Thailand/Maleisie!


English summary


For the stages: see above

Tassie, so called by the Aussies, was one of the destinations we were looking forward to. Heard so many enthousiastic bikestories about nature, national parks, great beaches and awesome views inland and along the Eastcoast.
We indeed enjoyed all of it, spite the sometimes hard climbs and the two days of pretty warm weather. Traffic wasn't busy at all, just near Hobart and Launceston you could "smell citylife".
Great nature, a lot of national parks, mainly inland and on the westcoast. Most of those parks had a limited access for cars; a real paradise for hikers and kayakers!
The stages between Waratah and Derwent Bridge offered us great views over the mountaintops and valleys of "Cradle Mountain Lake St. Clair NP".

Living on an island one and a half the size of the Netherlands, the population of just half a million people is concentrated for 50% in greater Hobart, the capital in the southeast of the island.

The eastcoast forms a rather remote area, hardly any traffic on HWY A3. Between Bicheno and St. Helens we passed quite some stretches of "bushfires" from a few weeks ago, still to smell! There we encountered a nice fellow (echidna) that didn't notice us - guess because of the smoky environment - and so gave us the opportunity to come as close as 2 m. for some lovely moments and pictures!

At Derwent Bridge we spontanously were invited to stay at their place at Otago Bay/Hobart; Cathy and Larry Fenton were impressed by our "climbwork" that day, while they were returning from Lake St. Clair after their first kayak tour!
Two days later they drove us up to Mt.Wellington, almost 1,300 m. high above Hobart City to enjoy the views over Hobart Harbour and the surrounding mountains north and south of the capital. We did appriciate their hospitality and enthusiasm with which they "pempered" us with attention, drinks and food.

In fact our stay on Tasmania we both considered being too short, but our ferry was already booked, and ... "The Great Ocean Road" between Melbourne and Adelaide will bring us for sure another "great time"!
And after that: Thailand/Malaysia! A complete other world!